Mag ik van jou...

Afgelopen (lang) weekend bracht ik door in Alicante, met zeven vriendinnen. Al twintig jaar hebben we deze vriendinnenclub. In het begin nog als student, inmiddels met carrière/gezin/huis en vooral: heel drukke levens. Maar we blijven elkaar regelmatig zien en ons jaarlijkse weekend weg is heilig. We hebben weer ontzettend veel gelachen. Af en toe vloeit er een traan, er worden heel veel goede gesprekken gevoerd en we eten en drinken heerlijk (en veel). We relaxen op het strand, sommigen (zei de ondergetekende) zijn zo sportief om een lekker stuk hard te lopen over de boulevard en we hoeven vooral helemaal niets waar we geen zin in hebben. We showen foto's van de kids, bedenken klinkende businessplannen (met wijn op het strand, het kan slechter) en geven elkaar gevraagd en ongevraagd carrière- en relatieadviezen. De laatste van ons werd 40, dus we pakten uit. Een limo reed voor, en terwijl we onder het genot van champagne luidkeels meezongen met Mai Tai, Marco Borsato en André Hazes (wie afgelopen vrijdag in Alicante was heeft ons vast gehoord, raampjes open bij de stoplichten!) werden we naar het restaurant gereden waar we ons tegoed deden aan verrukkelijke gamba's (nee - we noemen geen prijs) en andere waanzinnige tapas. We dansten tot vroeg in de ochtend. Heerlijk!

Hilarisch én een mooie herinnering!

En er is altijd een goodiebag.

Dit jaar zat ik niet in het goodiebag-team. En omdat ik dat natuurlijk altijd jammer vind (tja, je hebt Flavourites of niet) kon ik het niet laten en had ik vantevoren een goodie voorbereid die ik stiekem in de tasjes stopte. Het spookte al zó lang door mijn hoofd: ik wilde een keer een kwartet maken, en dat kan bij Kwartetcadeau.nl. Tuurlijk; het is even een klus. En nee - daar heb ik helemaal geen tijd voor. Maar wat maakt het uit? Geen tijd, geen tijd... geen prioriteit. Ik ben dus aan de slag gegaan. Had ruim vantevoren al een map aangelegd waar ik steeds leuke foto's in stopte. Ik fotografeerde de leukste foto's uit oude fotoboeken en rommelde in schoenendozen waar ik foto's tegenkwam die ik allang vergeten was. Van piepjonge studentes ("Oh... kijk ons! Hier zijn we nog écht jong!!") tot etentjes van nog maar enkele maanden geleden. Wat hebben we veel foto's waarop we een toast uitbrengen. Wat hebben we de afgelopen 20 jaar al veel gedaan. Tijdens zo'n kwartet komen zóveel leuke momenten voorbij, echt te gek. De vele 'oh's en ah's' maakten de uurtjes werk ruimschoots goed. Want wat is het leuk om zoveel foto's bij elkaar te hebben. Zo anders dan een fotoboekje! Nee, gekwartet hebben we niet meer. De limo wachtte, we moesten gaan. Maar één ding is zeker: zo'n kwartet heb je voor het leven en je blijft ervan genieten. Net als van een groepje lieve, trouwe vriendinnen.