Binnen een jaar razend populair

Een Kijkje achter ’t scherm bij madumadu is al een avontuur op zich. Jorinde woont en werkt vanuit Den Haag; daar ga ik vandaag langs. Hier liggen ook de voorraden van madumadu opgeslagen. Compagnon Linda woont en werkt op Bali. En nee – daar ga ik helaas niet langs. Maar we hebben een goede oplossing gevonden en een interview per Skype ingepland, zodat Linda mij toch een ‘rondleiding’ kan geven over de werkplaats waar de producten van madumadu worden gemaakt.

Jorinde woont fantastisch; aan de rand van Den Haag in een prachtig ingericht huis met een meterslange tuin. In de tuin staat een schuur die fungeert als opslagplaats voor de madumadu-producten. Net als de logeerkamer overigens én de werkkamer. Vandaag is fotografe Berthilde van Steenselen mee om de werkplek van Jorinde vast te leggen; we hebben afgesproken dat Linda zorgt voor foto’s die in de Balinese werkplaats zijn gemaakt. We schuiven aan bij de keukentafel en kijken nieuwsgierig om ons heen: overal zijn de producten van madumadu te zien. Zo’n mooie macramé hanger aan de muur en een eye-catcher van een spiegel gemaakt van bamboe. Héél mooi. Jorinde vertelt over het ontstaan van madumadu: “Drie jaar geleden verhuisde Linda met haar gezin naar Bali. Toen ik vorig jaar bij haar op bezoek ging, ontstonden als vanzelf de plannen. Waarom zouden we niet samen een label opstarten, en de productie uitbesteden aan werkplaatsen op Bali? Jaren fantaseerden we over een gezamenlijk bedrijf, nu zouden we onze ideeën ook écht gaan uitvoeren. We zijn gewoon van start gegaan, zonder al te veel beren op de weg te zien.”

De dames gingen aan de slag met het ontwerpen van bijzondere producten; Linda ging op zoek naar de juiste werkplaatsen waar ze de producten konden maken. Belangrijke voorwaarde: de producten moesten door vaklieden gemaakt worden en met madumadu wilden Linda en Jorinde garant staan voor eerlijke productie. Daarom sloten ze zich aan bij het Bali Life Project, dat Balinese straatmoeders en hun kinderen werk en scholing biedt. Jorinde: “Deze stichting heeft een werkplaats en een klaslokaal. Wij zijn een van de opdrachtgevers van de stichting en zorgen ervoor dat de vrouwen onder eerlijke omstandigheden werken en een normaal salaris verdienen. Ook de ambachtslieden in de andere werkplaatsen verdienen een eerlijk salaris en werken onder goede arbeidsomstandigheden.”

Houtsnijwerk, rotan en macramé zijn de voornaamste materialen waarmee madumadu werkt. Jorinde: “We begonnen met het ontwerpen en laten maken van de harten en peace-tekens van teakhout met daaraan gemaakt een houten kralenketting; de mala’s. Toen we eenmaal een basis hadden, ben ik als een doorgewinterde vertegenwoordiger ermee langs winkels gegaan. Ik ontving direct heel positieve reacties, vooral omdat ik het verhaal achter madumadu er altijd bij vertel.” Inmiddels heeft madumadu – dat nog maar een jaar bestaat – al meer dan zestig verkooppunten verspreid over Nederland, België, Curaçao en zelfs IJsland. Jorinde: “Dit is nog maar het begin. We willen op alle gave plekken van de landen verkooppunten hebben.”

Dan is het tijd om ook Linda aan het woord te laten. We gaan daarom naar boven, naar de werkkamer van Jorinde. Met uitzicht op het water en omringd door de producten van madumadu, is dit een fijne plek om te werken. Hier verzorgt Jorinde de marketing en klantenservice en handelt ze de bestellingen af. “Ik zou de voorraden ’t liefst uit huis hebben”, lacht Jorinde terwijl ze een doos opzij schuift. “Eigenlijk is ons huis, waar we nog maar net wonen, al te klein voor madumadu.” We schuiven aan bij de werktafel en gaan skypen met Linda, die net op de houtsnijwerkplaats aan het werk is om de ambachtslieden te instrueren.

Als Linda in beeld komt, zien we ook direct een peloton aan Balinese timmermannen. “Hier is alles begonnen”, lacht Linda in de camera, terwijl op de achtergrond de balken teakhout liggen opgestapeld. Linda loopt met de laptop door de werkplaats, de Indonesische mannetjes zwaaien vrolijk in de camera. ‘Hellóóó! Hellóóó!’, zwaaien wij vrolijk terug. De houtwerkplaats is van de jonge Indonesiër Dwi, die zelf boven de werkplaats woont en acht mensen in dienst heeft. Ook Dwi zwaait vrolijk in de camera. ‘Hellóóó!’. Kleine kuikentjes rennen over de werkvloer, we horen de geluiden van de zagerij en overal zien we de peacetekens van madumadu liggen. De werkplaats is geheel open; op de achtergrond horen we de tropische vogels en het gebrom van de scooters. Ik kan de Aziatische geuren bijna ruiken en voel gewoon de warme, vochtige deken van Indonesië. Maar, ter zake. Hoe is het om daar te werken? “Het is prachtig werk”, aldus Linda. “Ten eerste natuurlijk omdat we de producten maken die we zelf bedenken. Maar het is ook heel mooi om te zien hoe de mensen die voor ons werken, echt groeien doordat ze nu dit werk doen.”

Terwijl Linda ons even ‘meeneemt’ naar buiten – en wij de scooters over de drukke weg zien langs scheuren, vervolgt ze: “Ik coach en train de medewerkers. Dat is niet altijd gemakkelijk; onze producten moeten altijd eenzelfde uitstraling hebben. De kralen aan de hangers moeten bijvoorbeeld altijd precies goed zitten. Ik zit daar bovenop. We hebben ook wel eens meegemaakt dat we een doos met producten openmaakten waarop allemaal verfspetters zaten. Tja, zo’n productie moet dan dus terug. Het komt uiteindelijk altijd goed hoor; maar het is wel een intensieve baan.” We zwaaien nog even naar de mensen in de werkplaats en nemen dan afscheid van Linda en ‘haar’ mensen. Het is einde dag op Bali; het werk zit er bijna op voor vandaag. Maar voor ons is de dag net begonnen, dus Jorinde vertelt verder over madumadu.

Jorinde: “We zijn heel blij en dankbaar dat het zo goed gaat met madumadu. Nu moeten we doorpakken. Verder groeien en op grotere schaal produceren, zodat we niet langer de producties in gedeeltes van kisten hoeven te vervoeren maar in eigen containers. Dat is voor ons relatief veel voordeliger. Dit logistieke proces is heel belangrijk en moet goed op orde zijn. En we willen meer verkooppunten erbij, maar ze moeten wél perfect bij ons passen. Het is best lastig om een goed evenwicht te vinden. We willen groeien, maar geen massaproduct worden. En we doen niets half.”

Ik vergaap me nog even aan de prachtige mala’s met harten, veren, peacetekens, geluksmunten en hertenkoppen, en bewonder samen met fotografe de geweldige spiegels van bamboe (wat zijn ze mooi! Wat zijn ze groot!) en de muurhanger van macramé. Wat ziet alles er mooi en vakkundig gemaakt uit. De kwaliteit spat ervan af en je voelt de liefde in de producten zitten. “Gek hè, besluit Jorinde. “Een jaar geleden was ik nog op Bali om een beetje te brainstormen, nu hebben we ons eigen label met zestig verkooppunten. Eigenlijk is het nog nauwelijks te bevatten. Dat het zo zou lopen met madumadu, konden we alleen maar hopen. En dat het nu ook daadwerkelijk zo goed is aangeslagen, is echt geweldig.”