“Ik bén FRNKY'S”

Het is even zoeken naar de studio van FRNKY'S. In Den Haag ben ik, en ik sta voor een tatoeshop. Volgens de beschrijving moet ik hier zijn, maar ik kan het hippe kidslabel niet helemaal rijmen met de tatoeshop. Ik besluit binnen toch maar even de weg te vragen. Drie stoere kerels kijken me lachend aan als ik vraag of ze FRNKY'S kennen. Of ik wil doorlopen naar achter, daar zit de studio van Karina. Opgelucht loop ik verder. En ja hoor, daar komt Karina al aan. Hier zit FRNKY'S dus écht!

Driehoekjes van leer
De tatoeshop is van haar vriend, vertelt Karina. En nee, zelf heeft ze geen tatoes, onthult ze als ze mijn vragende blik ziet. Het is meteen lachen en gezellig met Karina. Net als vorig jaar op Flavourites Live, toen ze een stand naast die van Flavourites had. Haar label was toen nog brand new en ik vond werkelijk alles wat ze in haar stand had leuk. Vooral die té schattige babybroekjes met driehoekjes van leer. Ah… Acuut heimwee naar vroeger, toen mijn kinderen nog nooit van iPads en mobiele telefoons hadden gehoord…

Grappige verrassing
Nieuwsgierig bekijk ik de babykleertjes die aan het kledingrek hangen en de moodboards die aan de muur prijken. Ik houd van deze stijl. Pastels zonder zoet te zijn, mooie basics met hier en daar een grappige verrassing… “Ik bén FRNKY'S”, vertelt Karina als ik vraag of de stijl van FRNKY'S haar persoonlijke stijl is, of dat ze hiermee inspeelt op de wensen van de klant. “Alles wat ik ontwerp, moet passen in mijn eigen interieur. Dat is dus ook helemaal ‘Frankey’s.’ Ik houd van hout en heel zachte tinten. En ik houd van een goede basis. Daarom maak ik altijd een vaste collectie waarvan per seizoen alleen de kleuren veranderen en een wisselende collectie.”

Styliste
Karina heeft smaak, zoveel is wel duidelijk. Kunstacademie deed ze, waarna ze als styliste voor verschillende bladen aan de slag ging. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en Karina – eeuwig gewapend met notitieboekje waar ze haar ontwerpen in schetst – begon met haar eigen label toen haar jongste net was geboren. Inmiddels heeft ze het zo druk met haar label dat er geen tijd meer is voor freelance werk. “Dat is best eng hoor”, lacht ze. “Vooral omdat ik FRNKY'S in het begin nog samen met een compagnon deed. Maar het werd haar te druk om FRNKY'S naast haar vaste baan te doen. Op het moment dat zij voor haar vaste baan koos, heb ik me helemaal op de business gestort.” En dat is veel, want Karina moet van alle markten thuis zijn: “Ik ontwerp, bezoek beurzen, zoek producenten, maak bestellingen in orde, houd de social media bij en onderhoud de wholesale. Ik begin mijn dag altijd met het bijwerken van mijn postvak en Instagram. Daarna pak ik de wholesale op en maak ik de verzendingen klaar. Een groot deel van mijn collecties gaat naar het buitenland; inmiddels wordt FRNKY'S ook in landen als Japan, de U.S.A, Denemarken en zelfs Nieuw Zeeland verkocht. ’s Middags kan ik me dan bezighouden met het uitzoeken van producenten en materialen.”

Prentenboek
Het is maar een geluk dat Karina zo enthousiast en bruisend van de energie is. Want oja, naast het runnen van haar eigen label heeft ze ook nog twee jongens van twee en acht jaar. En zit ze boordebol ideeën en plannen: “Ik zou zo graag nog eens een fietsje ontwerpen; zo’n leuke van hout. Lijkt me geweldig. Maar eerst moet mijn boek af.” Boek? Vertel? “Ik ben zo’n mooi prentenboek aan het maken”, zegt Karina stralend. “Geen grote oplage hoor; ik wil sowieso geen massaproductie maken. Het wordt eerder een collector’s item. Zo’n prachtig prentenboek dat je als ouders ook graag op de kast zet. Bij het ontwerpen ga ik altijd op mijn eigen gevoel af. Zo’n boek vind ik zelf ook geweldig te hebben, dus ga ik ervan uit dat dit ook voor mijn bezoekers zo werkt.”

Risico’s
En hoe het ontwerpen in z’n werk gaat? Karina: “Ik maak eerst schetsen, die ik bewerk in Photoshop. Ik laat me qua kleurkeuze leiden door de trendkleuren, waar ik mijn eigen draai aan geef.” En hoe weet ze dan wat volgend jaar hip is? Karina: “Tja… ik volg mijn eigen gevoel. Ik geloof in mijn producten, zolang ik ze zelf maar mooi vindt. Wat dat betreft moet je de dingen gewoon uitproberen en risico’s durven nemen. Natuurlijk is dat wel eens eng. De productiekosten zijn hoog, vooral omdat ik geen grote aantallen laat maken. Ik heb mijzelf nog een jaar gegeven om winstgevend te zijn. Dat betekent hard werken, maar ik kan me niet meer voorstellen dat ik ooit iets anders zou doen dan dit.”