Droom: (tassen)atelier annex winkel!

Een paar dagen later loop ik naar mijn afspraak met Margriet, de eigenaar en het creatieve brein van monsak. Hup, alleen de straat even oversteken. Het is super zonnig en echt zo’n dag dat je lekker buiten wilt doorbrengen. En dat komt goed uit; Margriet heeft in dit opgeknapte schoolgebouw een prachtige ruimte gehuurd met grote openslaande deuren naar een gezamenlijke binnenplaats. Als ik aankom drinkt Margriet daar net een kop koffie met haar stagiaires aan een grote picknicktafel die in de tuin staat, voor haar eigen ruimte.

Het is echt een droom van een werkplek. Een ruim atelier dat slim en mooi is ingedeeld met links een grote stellingkast gevuld met lappen leer en accessoires om de collectie van Monsak te kunnen maken. Ook de naaimachines staan, klaar voor gebruik, in de stellingkast opgesteld. Je zou er zo willen aanschuiven om creatief aan de slag te gaan! Aan de andere kant van de ruimte wordt de collectie die klaar is tentoongesteld en in het midden nog een paar grote tafels om het leer te kunnen snijden etc. De hele ruimte kijkt als het ware naar die gave, groene (en voor de buren verborgen) binnentuin. En vanuit de tuin loop je zo het Rembrandtpark in. Kortom, een werkplek waar je graag aan het werk gaat! En het wordt nog mooier, verklapt Margriet: "Binnenkort gaat daar een restaurant open en ook daar komt nog een eettentje…". Ik bedenk me dat mijn broer ook blij zal zijn met dit nieuws, leuk voor de buurt!

Ik vind het behoorlijk stoer dat Margriet zo’n mooie ruimte heeft gehuurd op deze gloednieuwe locatie en ben benieuwd naar 'waar ze vandaan komt', dus wat haar achtergrond is en of ze zo’n beetje haar droom leeft. "Dat zeker", reageert Margriet meteen, "ik ben op maandag niet naar de vrijdag aan het toeleven, mijn werk voelt totaal niet als werk!"

Margriet vertelt over hoe haar interesse voor het ontwerpen van tassen is ontstaan: "Mijn moeder gaf vroeger naailes en heeft een eigen modevakschool. Je kunt dus wel zeggen dat het naaien me met de paplepel is ingegoten. Ik werd van kleins af aan omgeven door naaimachines en stoffen. Mam maakte bijna alle kleding zelf. Maar toch, een tijd lang wilde ik er zelf niets van weten, van het 'zelf-maken'. Dat begon pas rond mijn 14e. In mijn omgeving liep iedereen er destijds hetzelfde bij en ik had de behoefte om me te onderscheiden. Mijn moeder heeft me toen de fijne kneepjes van het vak geleerd zodat ik zelf patronen leerde tekenen en mijn eigen kleding kon naaien. Ik heb dus tóch een soort natuurlijke nieuwsgierigheid in me, want als ik iets zie, wil ik het zelf maken."

"Na mijn middelbare school koos ik dan ook voor een commerciële mode opleiding en heb daarna nog de Textielopleiding in Enschede afgerond. Stage lopen deed ik het liefst in Amsterdam dus ik vertrok vanuit Enschede en ging 'de wijde wereld' in. Oftewel, ik trok in een kamer in het huis waar ook mijn broer woonde", lacht Margriet. "Ik ben na mijn studie aan het werk gegaan als inkoper bij diverse kledingmerken. O.a. Protest, Chasin’ en Studio Jux, waarvoor ik me voornamelijk bezig hield met denim, sweaters en accessoires. Ik heb zo’n 3,5 jaar als inkoper gewerkt en vond het heerlijk, dat inkopen en bijna dagelijks trouble shooting maar… ik heb een probleem met autoriteit en toen ik weer eens tussen twee banen inzat heb ik mijn eerste tas gemaakt. Op de leermachine van mijn moeder. Ik postte de tas op Facebook en ontving meteen enthousiaste reacties én aanvragen om een soortgelijke tas voor een vriendin te maken. Ook voor 'de vriendin van' en dat ging zo door. Op een gegeven moment zat ik elk weekend bij mijn ouders in Enschede, achter die dure leermachine van mijn moeder!"

"Met hulp van mijn ouders heb ik toen de stap genomen om zelf zo’n dure leermachine aan te schaffen. Ik heb het huis wat verbouwd, ben gaan slapen in een rommelhok en creëerde zo mijn eerste atelier! Ik maakte zoveel mogelijk tassen op maat voor vrienden en bekenden en ging er naast part time werken. Zo heb ik o.a. nog een tijd lang als stage coach gewerkt voor mijn oude opleiding. Ik bezocht studenten die stage liepen bij modebedrijven. Dat was een fijne combinatie. Wel heb ik op een gegeven moment mijn atelier verhuisd naar een anti-kraak pand omdat het toch wat raar voelde dat er zoveel mensen over de vloer kwamen in mijn eigen huis. Dit omdat alles op maat gemaakt wordt. Daar kies ik bewust voor, ik wil dat er van elk exemplaar maar één is! En dan wil je als koper toch even langskomen om het leer te voelen en de kleur in het echt te zien. Samen bedenken we een mooi en uniek eindproduct aan de hand van de tassen die ik al in de collectie heb."

"En in juli dit jaar volgde deze beslissing, om hier een ruimte te gaan huren en er ook geen ander werk meer naast te gaan doen. 100% focus op monsak. Deze ruimte heeft er mede toe bijgedragen dat monsak een volgende fase is ingegaan. Het is hier clean, alles is afgestoft. Het merk, de collectie, het beeld oftewel image dat ik voor ogen heb, staat er nu heel helder bij. Vroeger kon ik me wel eens een beetje schamen voor mijn werkplek in dat anti-kraak pand maar ja, zo moet je beginnen toch? We zijn nu gegroeid en deze stap past daarbij. En dat is altijd weer spannend. Ik ben met stagiaires gaan werken en volop bezig met social media. De mensen moeten mij en deze locatie nu natuurlijk wel weten te vinden!"

Eerlijk gezegd, maak ík me daar niet zo druk om. Margriet geeft namelijk ook nog eens tweemaal per maand workshops en wie wil er nou niet op zo’n leuke locatie creatief aan de slag? Bovendien: na afloop ga je naar huis met je eigen monsak! 

Er wordt niet aan seizoenen gedaan bij monsak. Margriet heeft een vaste collectie ontworpen en gebruikt daarvoor steeds wisselend leer. Alle tassen die dus gemaakt worden zijn uniek. Het is een bepaalde stijl, best neutraal en spreekt daarom ook veel mensen aan. Er komen af en toe nieuwe ontwerpen bij en er gaan natuurlijk ook af en toe modellen uit. Margriet licht toe: "Alle modellen zijn ontstaan uit eigen belang, oftwel mijn eigen behoefte aan zo’n soort tas. Bijvoorbeeld het kleine uitgangstasje heb ik gemaakt toen ik een ticket voor een festival had gekocht!"

Ik loop bewonderd door het atelier, niet alleen het creatieve gedeelte vind ik prachtig en uitdagend maar ook de collectie zelf ziet er zo mooi en goed verzorgd uit! Wat lijkt het mij heerlijk om zo’n sterk eigen label te kunnen ontwerpen en dat dan ook nog goed in de markt te zetten. Margriet komt nog even terug op mijn eerdere vraag, of zij nu haar droom leeft: "Ik merk dat ik steeds meer durf te vertrouwen op mijn onderbuik gevoel. Dat ik meer mijn eigen weg ga en me dus minder laat afleiden. Als ik het mooi vind, maak ik het gewoon! Dat is heel tof; wat je 's ochtends bedenkt kan 's middags al uitgevoerd worden! Ik snijd tot nu toe nog alles zelf, bedenk de leer combinaties (dat is echt de signature!) en het stikken wordt doorgaans gedaan door mijn stagiaires. En dan… het 'tas omdraaimoment', dat is altijd weer een verrassing! Ja, ik geniet er erg van dat alles hier zo op z’n plek lijkt te vallen, een eigen atelier én winkel ineen. Heel professioneel zijn we nu. Het is echt mon sak!"