5 valkuilen van thuiswerken (door een ervaringsdeskundige)
Met ruim twintig jaar thuiswerken op de teller leek het me een goed idee om mijn ervaringen eens te delen. Want we werken nu wel massaal thuis vanwege het coronavirus, maar gaat het ook altijd even goed? In de loop der jaren heb ik gemerkt waar het vaak fout gaat en wat er beter kan. Mijn vijf valkuilen op het gebied van thuiswerken deel ik met je!
1. Van keukentafel naar professionele werkplek
Toen we half maart massaal thuis gingen werken, had ik mijn broer aan de lijn. Voor de medewerkers van het bedrijf waar hij werkt moest hij van alles regelen. Trots vertelde hij dat het allemaal gelukt was met de computers en randapparatuur naar de mensen thuis te krijgen. Of hij ook aan de bureaustoelen had gedacht, vroeg ik hem. Het bleef even stil. Nee, dus. En daarin zit 'm nu echt het probleem. Veel mensen werken nu aan de keukentafel, hoor ik om me heen. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn. Ik houd van keukentafels. Heb zelf een twee meter lange van dikke balken, met aan de ene kant een houten bank en aan de andere kant drie kuipstoeltjes. Maar eraan werken? No way. Keukenstoelen (of bankjes) zijn te laag waardoor je je schouders onbewust gaat optrekken. Dat gaat de eerste weken vaak nog wel goed, maar na verloop kun je er enorme nek- en schouderklachten van krijgen. Zelf ook meegemaakt en echt - die pijn is allesoverheersend. Op een gegeven moment kun je niets meer en moet je acuut naar de fysiotherapeut. Die nu niet werkt, dus wordt het pappen en nathouden. Tuurlijk: zodra de fysio weer mag werken staan we er vast in de rij (wat heel fijn is voor de fysio's van ons land want reken maar dat zij het ook pittig hebben) maar voorkomen is echt beter dan genezen. Dus: regel een fatsoenlijke werkplek met aan te passen bureaustoel, mocht je dat nog niet gedaan hebben. Let op je houding, benen op de grond, schouders laag en rechte rug. En tussendoor af en toe even de boel loszwaaien.
2. Niet iedereen heeft het juiste karakter om thuis te werken
Dat klinkt niet aardig en zo bedoel ik het ook niet. Ik werk sinds 2000 thuis. De eerste zeven jaar als freelance bladenmaker, daarna startte ik Flavourites. Al snel kwam er personeel bij. Meestal ging dat goed. Maar we hebben ook dames in dienst gehad die gewoon niet goed gedijen, alleen thuis achter een computertje. Zij misten echt het fysieke contact, het bijkletsen, samen lunchen en af en toe even lekker over koetjes en kalfjes kletsen. Meerdere keren hebben we dan ook samen moeten besluiten dat het thuiswerken te eenzaam voor ze was. In deze gevallen ging het om werknemers die alleen woonden. Nu hebben we natuurlijk te kampen met andere omstandigheden. Maar merk je dat je zelf gek wordt van de eenzaamheid, of heb je medewerkers van wie je het vermoeden hebt dat ze vereenzamen en en dat ze te weinig aanspraak hebben? Zoek alternatieven. Zet bijvoorbeeld Skype of Zoom aan en ga virtueel 'samenwerken'. Dat hoeft niet de hele dag te zijn, maar het kan ook een paar uurtjes per dag. Vaak is het al gezellig als je gerommel op de achtergrond hoort, een collega in beeld ziet of iets kunt roepen waarbij je direct gehoord wordt. Simpele tips, maar zo essentieel. Want het eenzaamheidsvirus speelt zeker niet alleen bij ouderen. Extra oogje in het zeil houden dus bij mensen die alleen wonen!
3. Roddel en achterklap
Als de baas uit beeld is, dansen de... Juist. Wees nog opener en eerlijker in je communicatie dan je al was. Zoek continu de verbinding. Want doe je dit niet of onvoldoende, dan zullen medewerkers achter de schermen elkaar meer dan ooit opzoeken wat de sfeer niet altijd ten goede hoeft te komen. Dit geldt natuurlijk als je zelf leiding geeft. Ben je een van de werknemers en zijn er strubbelingen achter 't scherm? Vraag om helderheid en duidelijkheid. We hebben elkaar juist nu keihard nodig, hoe dan ook. Zoek de verbinding, voorkom roddel en achterklap want echt - daar schiet niemand iets mee op. Zeker nu niet.
4. Werk en privé in één wereld
Tuurlijk; het is ontzettend lastig om werk en privé te scheiden. Zeker nu. Het kan eigenlijk gewoon niet. En toch is mijn advies - op basis van ervaring: werk is werk en privé is privé. Het is aantrekkelijk om 's morgens nog even wat langer in bed te blijven liggen en 's avonds nog even achter de computer te kruipen. Ik zou zeggen: schep duidelijkheid en doe het gewoon niet. Het is al zo moeilijk te controleren wie wanneer aan het werk is, dus spreek met elkaar gewoon duidelijke tijden af. Trek lijnen. Voor je het weet voel je je namelijk schuldig als je overdag even een wandelingetje maakt of maak je je als baas druk waarom de werknemer in kwestie overdag de telefoon niet beantwoordt. Gewoon heldere afspraken maken. Pauzes nemen tussendoor oké, maar wees er helder over. En klaar is klaar. Morgen weer een dag. Niemand heeft iets aan een werknemer die zich 's avonds nog verplicht voelt om te werken 'omdat de anderen dat ook doen'.
5. It's (not) all about work
De neiging is groot om juist nu elkaar alleen nog maar op te zoeken voor werkgerelateerde zaken. Doe.dat.niet. Had je normaal een vrijmibo? Dan doe je dat nu ook, zij het virtueel. Ga eens 'samen' lunchen, gewoon voor de camera. En heb het dan eens over andere zaken met elkaar dan werk. Net als normaal gesproken tijdens de lunch. Organiseer een bedrijfs'intje' in plaats van bedrijfs'uitje'. Dus: doe een virtueel walking dinner, volg samen een online workshop fotografie, tas maken of keramieken of shop online samen een leuk cadeautje voor je jarige collega. Keep up going te good work &... stay home!