Een eigen padelbaan in de tuin: maak de juiste afwegingen

Stel je even voor: het is zondagochtend, de zon schijnt en je loopt met je racket in de hand zo je eigen achtertuin in. Geen gedoe met reserveringsapps die altijd vol zitten of wachten tot je favoriete baan vrij is. Voor veel fanatieke spelers is een privébaan de ultieme droom. Nu de sport zo ongekend groot is geworden, zijn er steeds meer mensen die serieus nadenken over de aanleg op eigen grond. Het klinkt als pure luxe, en dat is het ook. Toch is het verstandig om die roze bril even af te zetten, want er komt nogal wat kijken bij zo'n project.

Heb je genoeg ruimte?

Het begint natuurlijk met de vraag of het past. Een standaard speelveld is tien bij twintig meter, maar vergis je niet: daarmee ben je er nog niet. Je hebt rondom de kooi absoluut extra ruimte nodig voor de constructie en de fundering. Bovendien wil je ook buiten de kooi kunnen lopen om een bal uit het hek te vissen. Reken al snel op een totaal oppervlak van twaalf bij tweeëntwintig meter. Zeker als je van plan bent om in de zomer een eigen padel toernooi voor vrienden te organiseren, moet de ruimte kloppen. Vergeet ook de hoogte niet; bomen of overhangende takken zijn funest voor hoge lobs.

Houd de buren te vriend

Misschien wel het grootste struikelblok is het geluid. Het specifieke 'pok'-geluid van het racket tegen de bal draagt ver en klinkt heel anders dan tennis. Je buren zitten waarschijnlijk niet te wachten op dat getik tijdens hun rustige barbecue. Omdat padel bekendstaat als een vrij luidruchtige sport, zijn gemeenten vaak streng met vergunningen. Ga dus altijd eerst het gesprek aan met de omwonenden voordat je ook maar één schep in de grond zet. Een geluidsonderzoek is vaak verplicht om aan te tonen dat je binnen de normen blijft.

Storten van de fundering

Je kunt een baan helaas niet zomaar op je gazonnetje neerleggen. De ondergrond is cruciaal voor een fijn spelverloop. Als de vloer niet perfect vlak is, stuitert de bal alle kanten op. Meestal kies je voor een fundering van gewapend beton of poreus asfalt. Dit is essentieel voor de waterafvoer, want je wilt niet dat er na een regenbui plassen blijven staan. Een slechte fundering kan er bovendien voor zorgen dat de glazen wanden onder spanning komen te staan en barsten. Dit is het duurste en saaiste onderdeel van de bouw, maar wel het belangrijkste.

Wat kost dat grapje?

Laten we er geen doekjes om winden: een eigen baan is een flinke investering. Voor een kwalitatieve baan ben je al snel tussen de veertig- en zestigduizend euro kwijt. De prijs hangt af van je keuzes: wil je panoramisch glas, LED-verlichting of een speciale kleur kunstgras? Ook het grondwerk en de bereikbaarheid van je tuin voor zware machines spelen een rol in de offerte. Zie het als een waardevermeerdering van je huis, maar wees realistisch over je budget.

Onderhoud hoort erbij

Als de baan er eenmaal ligt, begint het beheer pas. Het is niet zo onderhoudsvrij als je misschien hoopt. Het kunstgras moet je regelmatig borstelen om het speciale instrooizand goed te verdelen. Doe je dit niet, dan wordt de baan glad en slijt de mat ongelijkmatig. Ook de glazen wanden worden vies door opspattend water of vogelpoep, wat het zicht belemmert. Je zult dus af en toe met de bezem en de ramenwisser aan de slag moeten om je paradijsje in topconditie te houden.